Bjarni í Undralandi

Bjarni segir að við eigum aðra kosti en þennan Svavars samning.  Er hann að vísa í Árna Matt plaggið með 6.7% vöxtunum? 

Og hvernig skilgreinir hann okkar sterku lagalegu stöðu.  Á forsíðu Morgunblaðsins í dag, er vitnað í breskan lagaprófessor, sem segir:

"BRETAR ættu ekki meira en 60% líkur á að vinna málið, færi Icesavedeilan fyrir dómstóla, að mati Michaels Waibels, doktors í alþjóðalögum við Cambridge-háskóla á Englandi."

Er það sterk lagaleg staða þegar meir en helmingslíkur eru á að Ísland tapi málinu?

Svo segir Bjarni:

„Ef Norðurlöndin standa með okkur í þessu máli þá erum við í fínum málum. Þetta er örlagastund í samstöðu norræna þjóða – að þær standi með Íslendingum á ögurstund"

Já, "Ef", en danski fjármálaráðherrann og ráðamenn í Finnlandi og Svíþjóð hafa gefið skýr skilaboð um að Íslendingar verði að standa við sitt ef þeir eiga að fá lánin.  

Þetta er engin örlagastund í samstöðu norrænna þjóða, þetta er einfaldlega vandræðalega deila sem hefur svert orðspor Norðurlandanna; deila sem þarf að leysa áður en hún veldur Norðurlöndunum meiri skaða. 

Er Bjarni búinn að gleyma að Danir gengu inn í ESB með Bretum fyrstir Norðurlandaþjóða til að vernda viðskiptatengsl sín við Breta.  Þar settu Danir, Breta, fram fyrir "norræna" samstöðu, svo verður einnig nú.  

Hverjir eru þá þessir "aðrir kostir" Bjarna?  Er hann að mæla með að setja deiluna fyrir dómstóla?  Eða á að endursemja?  Á hvaða grundvelli? 

Það fer kannski ekki allt á hliðina ef sagt er nei, en þar með er ekki sagt að allt stefni í rífandi uppgang heldur.  

Það kostar sitt að segja, já en það er fórnarkostnaður við að segja, nei, þó hann sé hulinn mörgum.

Bjarni: Eigum aðra kosti

Að borga eða ekki borga, það er spurningin?

Sjálfstæðismenn hafa aldeilis skipt um skoðun síðan Árni Matt, þáverandi fjármálaráðherra, skrifaði undir viljayfirlýsingu um að borga Icesave tilbaka á 6.7% vöxtum.  Auðvita var þessi viljayfirlýsing ekki bindandi en hún setti upphafspunktinn að samningaferlinu.  Hollendingar fengu hér sitt besta vopn og miðuðu allt út frá þessu plaggi hans Árna, sbr frétt á mbl.is:

Hinn 11. október 2008 var skýrt frá því á vef fjármálaráðuneytisins að það hefði náðst „samkomulag milli Hollands og Íslands um Icesave“.

Í fréttinni segir að Árni M. Mathiesen, þáverandi fjármálaráðherra, og Wouter Bos, hollenskur starfsbróðir hans, hefðu tilkynnt þetta. Árni bætti við að „aðalatriðið væri að málið væri nú leyst“.

Samkomulagið miðaði við að Hollendingar myndu lána íslenska ríkinu fyrir sínum hluta af Icesave-skuldbindingunum til tíu ára á 6,7 prósent vöxtum. Sama dag var birt „sameiginleg yfirlýsing“ fulltrúa Íslands og Bretlands. Þar stendur: „Verulegur árangur náðist um meginatriði fyrirkomulags sem miðar að því að flýta fyrir greiðslum til sparifjáreigenda Icesave.“ Heimildir herma að það fyrirkomulag hafi átt að innihalda sömu lánskjör.

Síðan hefur mikið vatn runnið til sjávar. 

Svavar auminginn fékk heldur á baukinn fyrir að reyna að snúa þessu ólukkansplaggi hans Árna við, og náði nú vöxtunum niður í 5.5% og lengdi lánstímann.  Miðað við þá forgjöf sem Árni Matt gaf, stóð Svavar sig bara þokkalega þó betra hefði verið að hafa þar þaulreyndan óháðan samningamann. 

Það eru því miður margir búnir að gleyma að fljótfærnislegt klúður Árna Matt er sá samnings djöfull sem við erum enn að draga.  Og hvergi hafa menn gleymt eins hratt og upp í Hádegismóum þar sem andi gömlu Prövdu virðist vera kominn á stjá samanber leiðarann í dag:

Forráðamenn ríkisstjórnarinnar sem í síbylju tala um sína miklu og þrotlausu vinnu – eins og aldrei áður hafi verið unnið í Stjórnarráði Íslands – hafa ekki puðað þar sem þurfti. Þau hafa í raun ekki lyft litlafingri til að vinna málstað Íslands fylgi. Og fyrir því er bara ein ástæða. Þau höfðu enga trú á eigin málstað. Það er meinið. Það skynja allir sem á þetta forystufólk hlusta, að þau halda jafnan sjónarmiðum andstæðinganna á lofti.

Bretar og Hollendingar gætu varla beðið um betri leiðara frá mogganum.   

Telegraph: Engin ástæða til að Íslendingar greiði

Þjóðaratkvæðisgreiðslan algjör rökleysa

Þjóðaratkvæðisgreiðsla um Icesave lánasamninginn er rökleysa sem á sér vart sinn líkan.  Það er eðlilegt að erlendir aðilar átti sig ekki á þessu Icesave máli.  Hér er hins vegar komið frábært skólabókardæmi í rökfræði.

Í þessu Icesve máli þarf að ákveða tvo hluti:

1) Hver er skuldbinding ríkisins?

2) Hvernig á að fjármagna hana?

Ef 1) er núll er 2) núll.

Fyrst þarf að ákveða 1) áður en gengið er frá 2).  

Ef ekki næst samkomulag um 1) verður að fara með það fyrir dómstóla.  Fyrst þegar 1) liggur fyrir er hægt að klára 2).  Eðlilegast er að semja um 1) óháð 2).

Þegar 1) liggur fyrir ber ríkinu að lágmarka kostnað við 2) sem það gerir með því að leggja fram sterk veð, þ.e. ríkisábyrgð.  Því er það viðskiptaleg ákvörðun að gefa ríkisábyrgð á 2) enda ætlar ríkissjóður að standa við sínar skuldbindingar.

Hvort ríkisábyrgð sé á tryggingarsjóði er mál sem þarf að leysa undir 1) og er lagalegs eðlis, en ríkisábyrgð á 2) er hrein og bein viðskiptaleg ákvörðun.

Það er því rökleysa að fara að setja ríkisábyrgð á láni í þjóðaratkvæði. 

Það sem margir erlendir aðilar og Eva Joly eru að benda á, er að vafi leikur á 1) og því er ótímabært að fara að ákveða viðskiptaleg ákvæði í 2) í þjóðaratkvæði. 

Því er það rökrétt hjá Evu Joly að fara með þetta á byrjendareit.  Við verðum að ná sátt um 1) áður en við förum að rífast um 2)!

 

 

Íslandi ber ekki að borga

Icesave rökleysa eða tvískinnungur?

Einhvern veginn get ég ekki fengið þetta Icesave mál til að ganga upp í sinni einföldustu mynd. 

Forsetinn, Alþingi og ríkisstjórnin virðast vera sammála um að Ísland eigi að standa við sínar erlendu skuldbindingar, sem er túlkað erlendis að við ætlum að borga Icesave.  Aðeins sé deilt um ríkisábyrgð á láninu.  En er svo?

Ef við æltum að standa við þessa Icesave skuld þurfum við að fjármagna þetta og taka lán einhvers staðar.  Alli vegir eru lokaðir nema hjá Bretum og Hollendingum sem bjóðast til að lána okkur á 5.5% vöxtum.  Til viðmiðunar er athyglisvert að líta til Grikklands sem er jú ESB land með evru.  Ef þeir hefðu lent í svona Icesave hörmung hefði gríska ríkið getað fjármagnað þetta sjálft á 4.5% vöxtum í júlí en í dag á 5.7% vöxtum.  Þetta er staðan á erlendum fjármálamörkuðum.

Hér spilar inn lánstraust viðkomandi ríkis og þau veð sem standa til boða.  Því veikari sem veðin eru því hærri er lánskostnaðurinn.  

Ef við gefum okkur að íslenska ríkið ætli að lágmarka kostnað af þessu Icesave láni þá verðum við að tefla fram bestu veðum sem við höfum, þ.e. ríkisábyrgð.  

Þar með er ríkisábyrgð eðlileg viðskiptaleg ákvörðun til að lágmarka kostnað.  Hin lagalega hlið málsins, hvort innistæðutryggingin hafa ríkisábyrgð eða ekki, er aukaatriði.  Nema, ef við segjumst ætla að borga, en ætlum ekki að efna þau loforð, þá skiptir þetta máli.

Þar sem öll umræðan á Íslandi er um hina lagalegu hlið á ríkisábyrgð en ekki hina viðskiptalegu, er eðlilegt að draga þá ályktun að umræðan sé annað hvort byggð á rökleysu eða tvískinnungi?   Þessi staðreynd veldur örugglega Bretum, Hollendingum og hinum Norðurlöndunum heilabrotum.

Sátt ekki í sjónmáli

Ísland setur hin Norðurlöndin í klípu

Það er engin furða að Steingrímur sé kominn til Noregs og að Danir séu rasandi.  Icesave baráttan hefur allt í einu færst norðaustur í álfunni. 

Bretar og Hollendingar geta tekið sér tíma en hin Norðurlöndin eru sett í vandræðalega stöðu eftir ákvörðun Forsetans.  Finnar virðast vilja setja lán til okkar á ís en Norðmenn eru okkur vinsamlegri.  Danir og Svíar eru þarna mitt á milli.

Hér togast á norræn samstaða á móti miklum viðskiptalegum og sögulegum tengslum við Holland og Bretland, sem um aldir hafa verið bestu bandamenn Norðurlandanna innan Evrópu.  Við skulum muna að Danir gengu inn í ESB á sama tíma og Bretar af viðskiptalegum ástæðum.  Svíum eru örugglega annt um að halda einingu innan norður og  vestur Evrópu út frá pólitískum og efnahagslegum ástæðum.   

Það er líklega langt síðan að mál eins og Icesave hefur valda þvílíkum deilum og sundrungu á milli þessara helstu og dyggustu mótmælandatrúarríkja norður Evrópu.

Það finnst kannski mörgum skrýtið að vera að draga trúarbrögð inn í þetta en það er nú einu sinni svo að hefðir, gildi og venjur í mótmælandatrúarríkjum norður Evrópu eru aðrar en í kaþólsku löndum sunnar í álfunni. Ef enn ríkti kaþólskur siður í norður Evrópu væri líklega búið að ganga frá þessu Icesave?

 

Efast um greiðsluvilja Íslendinga

Enn um Dani og Íslendinga

Fyrrverandi danskur ráðherra skammar Íslendinga sem strax fara í fýlu og byrja að þylja þuluna um vondu Danina.  Já og nú eru Danir orðnir hrokafullir.  Það er nú ekki langt síðan hlutirnir voru á annan veg.

Það er mjög eðlilegt að Danir skammi Íslendinga, þeim finnst örugglega að þeir beri nokkra ábyrgð á stöðu mála hér enda er flest í okkar stjórnkerfi, dómskerfi og stjórnarskrá fengið frá Dönum.  Við eru eins og krakki í þeirra augum, og þó að við séum komin á miðjan aldur erum við alltaf börn í augum foreldra okkar.  Og það getur stundum verið pirrandi eins og margir ættu að kannast við.

Þetta er ekkert nema föðurleg umhyggja en við eiginlega föst á gelgjuskeiðinu, finnst allt svo ómögulegt og hallærislegt sem kemur frá Danmörku en höfum auðvita enga getu eða þrek til að breyta neinu, ekki einu sinni stjórnarskránni sem danskur kóngur var svo vinsamlegur að færa okkur.

 

Rannsóknarnefnd að hætti H. C. Andersen?

Maður veit ekki hvort maður eigi að trúa fréttum á visir.is þar sem segir eftirfarandi um rannsóknarnefnd Alþingis:

"Heimildir herma að meðlimir endurskoðunarnefndar Landsbankans hafi ekki verið boðaðir í yfirheyrslu hjá nefndinni." 

Ef þetta er rétt, hvað er verið að rannsaka?  Ef það eru tveir aðilar í hverjum banka sem eiga að vera efstir á lista yfir þá sem þurfa að koma í yfirheyrslur þá eru það formaður stjórnar bankans og formaður endurskoðunarnefndar bankans.  

Hvernig getur Páll Hreinsson gefið út þá yfirlýsingu að nefndin eigi eftir að færa þjóðinni þær verstu fréttir sem nokkur opinber nefnd hefur þurft að gera á Íslandi?  Er hann hér að dreifa athyglinni frá einstökum "flokksgæðingum" sem verður að vernda?  Er hann hér með að færa áherslur yfir á minniháttar atriði og einstaklinga til að slá ryki í augu þingmanna og almennings? 

Því meir sem maður heyrir af vinnubrögðum þessarar nefndar í gengnum fjölmiðla því meir fer nefndin að líkjast vefurunum úr Nýju Fötum Keisarans.

Í raun verða það ef til vill ekki niðurstöður nefndarinnar sem verða athyglisverðastar heldur vinnubrögðin og aðferðirnar til að nálgast þessar niðurstöður.  Skýrslan verður aldrei betri en þær staðreyndir og upplýsingar sem hún byggir á.

Hér eins og annars staðar mun djöfulinn búa í smáatriðunum.

Viðsnúningur?

Það er hlustað á forseta erlendis og það veit Ólafur Ragnar.  Ólafur hefur haldið vel á spilum síðan hann tilkynnti ákvörðun sína og útskýrt hana vel og rækilega fyrir erlendum blaðamönnum.  Í dag birtust 5 greinar um Ísland í  Financial Times, virtasta og mest lesna dagblaði innan ESB höfuðstöðvanna í Brussel og hjá AGS í Washington.  

Hann notar tungumál sem höfðar til almennings og þar með leggur hann sitt á vogaskálarnar til að hafa áhrif á almenningsálitið erlendis í garð Íslands.  Sérstaklega áhrifarík er höfðun hans til lýðræðislegra vinnubragða og reynslu Íslands í þeim efnum, sem elsta þingræðis í heimi.  Að vísu gengur þetta ekki alveg upp hjá honum og nokkrir hafa sé í gengum þetta, en hins vegar er erfitt að gagnrýna Ólaf fyrir að leyfa landsmönnum að ganga til lýðræðislegra kosninga.  Enginn ráðamaður erlendis getur sett sig upp á móti því og þar með hefur Ólafi tekist að halda hinu erlenda kastljósi á sér og sínum skoðunum.

Ólafur ætti auðvita að verða forsætisráðherra.  Hæfileikar hans nýtast aðeins takmarkað í stöðu Forseta.  Kannski er þetta undirbúningur að nýju starfi þegar kjörtímabil hans rennur út?  Hver veit?  

En því má ekki gleyma, að augnabliksathygli og góð umræða er ekki sama og sigur.  Mikið verk er framundan við að ráða fram úr vanda Íslands og þeirra mistaka sem hafa verið gerð fyrir og eftir hrun.

 

Ólafur Ragnar spilar sóknarleik

Hvað sem segja má um ákvörðun Ólafs verður það ekki tekið af honum að hann er öflugur talsmaður Íslands erlendis.  Hann þorir þar sem Geir Haarde brást.  Menn eru kannski búnir að gleyma að Geir Haarde var boðið að koma í viðtal við Paxman rétt eftir hrun en afþakkaði.  Ólafur segir að Ísland muni standa við sínar skuldbindingar nokkuð sem Geir og Davíð sögðu aldrei tæpitungulaust.

Það skiptir máli fyrir lítið land að hafa talsmann sem hefur sjálfstraust, þekkingu og reynslu.  Fyrir utan Ólaf er leitandi með ljósi að ráðamanni sem kemst með tærnar þar sem Ólafur hefur hælana þegar kemur að því að útskýra málstað Íslands erlendis á ensku.

Það læðist að manni sá grunur að margir erlendir aðilar séu loksins að átta sig á "gæðum" okkar þingmanna.  Auðvita er ákvörðun Ólafs niðurlægjandi fyrir þingið og þá sem þar sitja.  Ólafur gefur í skyn að kjósendur hafi ekkert raunverulegt val þegar kemur að því að velja þingmenn, því verði að skjóta mikilvægum málum beint til þjóðarinnar.  Það er ljóst að prófkjör eins og við þekkjum þau verður að afleggja.  Þjóðin en ekki flokksklíkur verða að fá að velja þá einstaklinga sem kosnir eru á hið háa Alþingi.  Annars mun beint lýðræði gera Alþingi að stofustássi.

Ólafur í kröppum dansi á BBC

Ekki sama hvernig hlutunum er stillt upp

Þjóðaratkvæðisgreiðslur eins og skoðanakannanir geta oltið á hvernig hlutunum er stillt upp og spurningar orðar.

Tökum dæmi.  Íslendingar ætla að standa við skuldbindingar sínar.  Hvernig ætli þjóðaratkvæði færi en spurt væri:

Veljið einn af tveimur möguleikum:

1. Ríkisstjórnin tekur lán á 5.5% vöxtum með ríkisábyrgð

2. Ríkisstjórnin tekur lán á 7.0% vöxtum með takmarkaðri ábyrgð

 

Spurt er hér til vinstri fyrir þá sem hafa áhuga.

Meirihluti styður forsetann