100 landa blogg

Samkvæmt gesta teljara sem ég setti upp fyrir um 6 vikum fékk ég heimsókn frá Senegal í dag sem er 100. landið sem heimsækir bloggið hjá mér.  Þetta finnst mér undarlegt á svo skömmum tíma, þar sem ég skrifa á íslensku.  Auðvita eru margir sem detta inn af tilviljun enda eru mörg lönd með aðeins eina heimsókn (23 fyrir þá sem hafa áhuga). 

85% af lesendum eru frá Íslandi en topp tíu röðin er:

1. Ísland - 84.6%
2. Danmörk - 3.0%
3. Bandaríkin - 2.6%
4. Noregur - 1.7%
5. Svíþjóð - 1.6%
6. Bretland - 1.6%
7. Þýskaland - 0.7%
8. Spánn - 0.4%
9. Tæland -0.4%
10. Sviss -0.4%

Fyrir rúmum þremur vikum setti ég upp fullkomnari teljara frá Google sem gefur mun ýtarlegri upplýsingar.  Þar er hægt að sjá frá hvaða borgum og bæjum gestir koma.  Það sem mér fannst athyglisvert er hversu marga lesendur ég hef út um allt í Tælandi og Bandaríkjunum.

T.d. koma fleiri inn á bloggið hjá mér frá New York en Stokkhólmi og fleiri frá Phuket en Berlín.

Það er greinilegt að Íslendingar eru út um allt.

Hins vegar er ég ekki alveg viss um hvernig þessi Google teljari virkar, hann sýnir að 65% allra sem lesa bloggið mitt á Íslandi eru í Kópavogi?   

Ný stjórn LÍN

Menntamálaráðherra situr við símann og hringir í fólk og reynir að sannfæra það um að taka sæti í stjórn LÍN. Hún vonar að þetta takist á morgun.  Sem sagt þeir sem sitja við símann og eru í símaskrá menntamálaráðherra eiga von á að vera boðið í nýja stjórn LÍN.  Á rás 2 í dag, sagði Katrín að sumir sem hún hafi hringt í, hefðu verið hissa og ekki alveg trúað hvað væri þar á ferð. Eru þetta fagleg vinnubrögð? Er þetta ekki einmitt dæmi um hin gömlu gildi þar sem ráðherra er alvaldur og ræður fólk eftir kunnáttu og flokksskírteini? Nei það var sorglegt að hlusta á hinn nýja menntamálaráðherra á rás 2 í dag. Þar var fátt sem gaf vísbendingu um að hnitmiðaðar úrlausnir væru í sigtinu.   Betur má ef duga skal. 

Af ávöxtunum skulið þið þekkja þá!

Að svara ekki bréfum er ókurteisi.  Fyrir seðlabankastjóra sem eru embættismenn ríkisins, að svara ekki bréfi forsætisráðherra er ekki aðeins ókurteisi heldur óvirðing við forsætisráðuneytið og storkar lýðræðislegum vinnubrögðum.  Ef seðlabankastjórar sjá sér ekki fært að svara, segir það líklega meir um þau vinnubrögð sem hafa viðgengis í þessari stofnun en flest annað. 

Ný lög um Seðlabankann

Nú á að auglýsa eftir Seðlabankastjóra. Þetta mun vera nýmæli í hinum vestræna heimi og um margt athyglisvert. Auglýsing gefur öllum kost á að sækja um stöður en því miður er það engin trygging fyrir að ráðningarferlið verði óháð eða að auglýsing nái til hæfustu einstaklinganna.

Það að auglýsa seðlabankastöðu er ekki sérstaklega traustvekjandi í augum erlendra aðila. Þeir eru vanir að þegar kemur að mikilvægum stöðum þá séu skipaðar sérstakar leitar nefndir (search committees) sem draga upp lista af hæfum og eftirsóknarverðum umsækjendum.  Erlendis sækja eftirsóknarverðir einstaklingar aldrei um stöður, þeir eru leitaðir uppi. Þau skilaboð, að nú eigi að auglýsa stöðu Seðlabankastjóra á Íslandi geta verið misskilin erlendis og margir þar munu túlka það sem svo að ekki munu hæfustu einstaklingarnir fást með þessari aðferð.

Nýju lögin velta líka upp öðrum spurningum. Hver fer yfir umsóknir og tekur ákvörðun um hæfni? Hver tekur viðtöl við umsækjendur? Forsætisráðherra? Mjög óeðlilegt er að þessi nýju lög skilgreini hvaða ráðningartól eigi að nota en ekki hver á að fara með þau. Eðlilegra hefði verið að skilgreina hverjir beri ábyrgð á ráðningarferlinu og leyfa þeim að nota öll þau tæki sem völ er á til að fá sem hæfastan einstakling í stöðu Seðlabankastjóra. Hér hefði Alþingi átt að vera með í ráðum.

Peningastefnunefnd er nýmæli í þessum lögum og er þar leitað fyrirmyndar frá Bretlandi. Hins vegar er athyglisvert að þessi nefnd er skipuð af Seðlabankastjóra og Forsætisráðherra. Þar með er peningamálastefna landsins í höndum tveggja aðila. Hér hefði verið betra að auka breidd í vali á nefndarmönnum og láta t.d. viðskiptaráðherra og Alþingi skipa þessa 2 utanaðkomandi aðila.

Að lokum, af hverju var ekki settur inn kafli um hvernig og undir hvaða kringumstæðum hægt er að víkja Seðlabankastjóra frá?