Tómur sjóður tekur ekki lán með veði í sjálfum sér, lengur!

Sigurjón er við sama heygarðshornið að reyna að gera einfalda hluti flókna og þvo hendur sínar af Icesave ábyrgðinni.  Auðvita var aldrei ríkisábyrgð á Icesave innistæðum Landsbankans, en málið snýst ekki um það.  Ríkisstjórnin er að taka lán hjá erlendum ríkjum til að borga fyrir axasköft Sigurjóns og hans kumpána í Landsbankanum vegna evrópskra samninga um innistæðutryggingar sem Ísland er aðili að.  Bretar og Hollendingar fara fram á að ríkið standi á bak við lánið enda getur tómur sjóður ekki tekið lán með veði í sjálfum sér.  Sigurjón ætti að skilja að þeir tímar eru liðnir, eða hvað?

Sigurjón: Ekki ríkisábyrgð á Icesave

Vegabréfið sjaldan til fjár

Þessi skoðanakönnun, sennilega fjármögnuð af Norðmönnum, er kostuleg og sýnir að viðhorf Íslendinga til fjárfestinga er ekki eins og annarra þjóða.  Ennfremur sýnir þessi könnun að lítið hefur þjóðin lært af hruninu.

Þjóðir sem fjárfesta eingöngu eftir vegabréfi fara oft mjög illa út úr dæminu og gera spillingaröflum auðvelt fyrir.  Hrunið er nýlegt dæmi, þar sem íslenskt vegabréf útrásarvíkinganna var hafið til himna og talið betra en öll önnur.  Auðvita var það tálsýn, en í staðinn fyrir að læra af mistökunum ætlum við að endurtaka þau, nú með norska vegabréfinu.  Þetta er auðvita mjög athyglisvert og spilar beint í faðminn á öllum erlendum fjárfestum.  Ekkert er betra fyrir erlenda fjárfesta en takmörkuð samkeppni og engin erlend samkeppni er takmarkaðri en sú sem byggist á vegabréfinu.  

Þetta mun einfaldlega þýða að Norðmenn munu stjórna erlendri fjárfestingu hér á landi.  Þeir munu afla fjármagns frá öðrum löndum og síðan kaupa eignir hér á tombóluverði og skipta hagnaðinum og dreifa til annarra landa þegar peningarnir eru komnir til Osló.

Þetta hentar öðrum fjárfestum líka mjög vel.  Norðmenn þekkja okkur best, hafa stjórnmálaleg sambönd og velvilja almennings og þar með geta náð hagstæðari kjörum en aðrir.  

Endanlega útkoma verður minni hagnaður fyrir Ísland en meiri fyrir Norðmenn og þeirra erlendu fjárfesta.  

Íslendingar vilja að Norðmenn fjárfesti hér

Nato leggur hönd á plóginn

Framtak Nato, að setja upp þjónustu fyrir herflugvélar og þyrlur er þakkarverð.  Ekki veitir af að byggju upp atvinnutækifæri.  En getum við ekki tekið að okkur fleiri Nato störf, t.d. í tölvuþjónustu og rekstur gagnavera eins og mikið hefur verið rætt um nýlega.

Við erum aðilar að mögrum alþjóðastofnunum og eigum að reyna að fá þær til að setja upp starfstöðvar hér með tilheyrandi nýjum störfum.  Svisslendingar og Lúxemborgarar hafa gert þetta með góðum árangri. Við erum mjög samkeppnishæf hvað varðar menntun og staðsetningu, að ekki sé talað um launakostnað.

Þjóna herjum NATO-ríkja

mbl.is ekki lengur "fyrstir með fréttirnar"

Fréttamennskan á mbl.is hefur versnað til muna nýlega og kannski er þar um að kenna niðurskurði. Aðrir vefmiðlar eru að ná yfirhöndinni.  Mbl.is vefurinn er sjaldan fyrstur með fréttirnar og val á fréttaefni er oft furðulegt.  Svo virðist sem fréttir séu nú settar inn í bunkum, einn fyrir hádegi og annar síðdegis.

Einnig er uppsetning á fréttum orðin þreytuleg og þarf ekki annað en að fara á pressan.is til að sjá hvað ég á við.

Gaman væri að heyra hvað öðrum finnst um þetta.  

 

Áfall fyrir Framsókn og nýjan vin þeirra, Davíð á mogganum

Jóhanna gerði rétt með sínum tölvupósti til Stoltenberg og kannaði jarðveginn fyrir láni á taktfullan og kurteisan hátt ólíkt Höskuldi og hans nýja vin, Davíð á mogganum.  Þeirra viðbrögð tala sínu máli og algjör óþarfi að hafa fleiri orð um þau.

 

Kallaði á neikvæð viðbrögð

Jóhanna gefur eftir og setur Icesave í uppnám

Tilkynning Jóhönnu í RÚV í dag um Icesave verður ekki skilin á annan veg en að hún sé komin í hring og á sömu skoðun og Ögmundur eftir að hafa ýtt honum úr stjórninni. 

Greinilegt er að Icesave er að fara með þessa ríkisstjórn og landsmenn alla.  Hér ríkir nú fullkomin óvissa ekki aðeins um Icesave heldur hvernig landinu er stjórnað og af hverjum, ef því er þá stjórnað á annað borð.

Eftirgjöf Jóhönnu í Icesavemálinu eru gríðarleg vonbrigði og í raun óskiljanleg.  Það er fullkomlega eðlileg krafa af hálfu Breta og Holendinga að ef samið er um Icesave þá komi ekki til dómsmáls.  Þetta er svo eðlilegt að varla þarf að ræða það.  Það er ekki bæði haldið og sleppt.  Annað hvort semur maður eða fer með mál fyrir dóm en ekki hvoru tveggja í senn!  

Ekki svo að skilja að það hefði ekki verið eðlilegt að fara með Icesavemálið fyrir dóm, kannski var það besta lausnin, en þá átti að gera það strax fyrir ári síðan.  Maður eyðir ekki ári í samningagerð og lætur framkvæmdavaldið skrifa undir með fyrirvara þingsins til þess eins að fara í dómsmál sem var krafan allan tímann.  Hefði ekki verið kurteislegra að láta Breta og Hollendinga vita af þessari kröfu strax, heldur en að laumupokast með hana og skella henni fram 2 vikum fyrir lokafrest.

Í Sunday Times í dag er því haldið fram að engu Evrópulandi hafi verið stjórnað af jafn mikilli vankunnáttu og Íslandi síðustu 20 árin!  Því miður virðist maður nú þurfa að grípa til orðataksins, lengi getur vont versnað.

 

"Meltdown Iceland" fær góða dóma hjá Sunday Times

Ný bók "Meltdown Iceland", eftir Roger Boyes blaðamann fær góða dóma í Sunday Times í dag.  Þar er dregin upp mjög mögnuð mynd af Íslandi eins og útlendingar sjá okkur.  Ekki er sú mynd falleg, en hún ætti að hjálpa fólki að skilja hvers vegna Bretar og Hollendingar geta ekki gefið eftir í Icesavemálinu. 

Ég leyfi mér að vitna í bestu bitana úr ritdómi Roberts Harris, rithöfundar (en ráðlegg fólki í Hádegismóum að leggja kaffibollann frá sér svo þeim svelgist ekki á kaffinu).

"In The Mouse That Roared, Peter Seller's 1959 satire, the Duchy of Grand Fenwick declares war on the USA in the hope of getting American aid after the duchy's inevitable defeat.  Almost 50 years later, the nation of Iceland embarked an almost equally insane quest, seeking to take on Wall Street and the City of London as a global economic player."

"The Sellers-like character responsible for launching Iceland on this dizzying trajectory was David Oddsson, the country's longest serving prime minister. 

... The flaw in all of this, as Boyes points out, was that Iceland remained, essentiall, a small town, with a small town's blurred lines between business and politics.  He calculates that the so-called "financial elite" consisted of no more than 30 people.  The new banks funded the politicians who had privatised them and global expansion came to follow a familiar pattern:

1. Icelandic bank with dubious credentials bids for established foreign bank using borrowed money
2. Target bank eagerly takes the offered cash in the interest of shareholders, then registers doubts with FSA or other regulatory body
3. FSA contacts Icelandic regulator, who offers reassurance
4. Icelandic regulator attends school reunion with Icelandic bankers"

"Gradually it became clear that prime minister Oddsson had created a monster that was devouring his own country"

"It is hard to think of a European country more incompetently run in the past 20 years than Iceland.  The credit crunch bankrupted the nation."

"Boyes reproduces in its entirety the chilling transcript of the telephone conversation between Britain's chancellor, Alastair Darling and his Icelandic counterpart, Arni Matthiasson, as the news broke that the Icelandic banks were intending to default on their obligations to their British customers. 'We are in a very, very difficult situation' wails Matthiasson. 'I can see that'  says Darling ... in the quietly threatening manner of a mafia accountant who wants his boss's money back."

"Close to the seashore just outside Reykjavik, amid the detritus of last year's crash stands a half-built, high-rise development of luxury apartments, now abandoned.  On the side of one of the buildings someone has scrawled CAPITALISM RIP.  But it is Iceland that is RIP.  Capitalism is still very much alive."

 

 

Íslenski loftkastalinn sem sprakk

Skilanefnd Kaupþings bera að segja af sér?

Samkvæmt breska blaðinu Observer er Halldór Bjarkar sem vinnur fyrir skilanefnd Kaupþings með stöðu grunaðs manns.  Ef þetta er rétt, bendir það til að þessi pólitískt skipaða skilanefnd sé vanhæf.

Að Halldór skuli ekki víkja frá sínu starfi á meðan hann er með stöðu grunaðs aðila að eigin frumkvæði vekur upp spurningar um siðferðisþrek og hæfni hans.  Það sama á við þá einstaklinga sem sitja í skilanefnd og sérstakleg formann hennar.  Þá má spyrja um hvers vegna ráðherrar virðast leggja blessun sína yfir þetta með þögn og afskiptaleysi?

Það er margoft og búið að skrifa um hversu óráðlegt það var að skipa pólitíska gæðing í þessar skilanefndir og hér virðist komið upp skýrt dæmi um mjög vandræðalega stöðu fyrir alla aðila.  Hverra hagsmuna er verið að gæta hér?

Réttast væri að öll skilanefnd segði af sér ásamt Halldóri.

Fyrstur til að fá stöðu grunaðs manns

Davíð tekur upp hanskann fyrir Framsókn

Í leiðara morgunblaðsins í dag eru gömlu vígalínur í íslenskri pólitík endurvaktar.  Framsókn stendur með sjálfstæðismönnum enda heldur Davíð varla vatnir yfir stórkostlegri för framsóknarmanna til Noregs.

Steingrímur og Jóhanna fá það óþvegið samanber:

Og til þess að plaggið yrði nægjanlega ógnvænlegt var fengin yfirlýsing í plaggið frá ráðuneyti sérstakrar vinkonu íslenska fjármálaráðherrans, þar sem því var efnislega lýst yfir að Norðmenn myndu alls ekki hjálpa Íslendingum nema Icesavemálið yrði klárað.

Þetta er greinilegt orðalag Davíðs, enginn á Íslandi kallar fjármálaráðherra Noregs "sérstaka vinkonu íslenska fjármálaráðherrans"  

Ofan á rifrildi og ákvarðanafælni stjórnmálamanna síðasta árið fáum við nú dónaskap ofan á allt saman.  Íslenskir stjórnmálamenn gera það ekki endasleppt enda þarf þjóð með svona lið í brúnni og á hliðarlínunum ekkert Icesave til að steypa sér í glötun.

Hrunbræður standa saman og berjast

Á meðan íslensku dagblöðin halda almenningi uppteknum við AGS og Icesave þá heyja hrunbræður baráttu við að eignast bestu bitana úr rústum íslensks atvinnulífs, eignir sem þeir telja sig eiga.

Og þó margir hrunbræður hafi tapað miklu og séu ekki hátt skrifaðir hjá almenningi er þeirra bræðraregla vel sett til að aðstoða sína meðlimi.

Skilanefndir voru skipaðar af hinum pólitíska armi hrunbræðra sem teygir sig inn í alla flokka, sama á við bankaráðin og marga lykilstjórnendur í bönkunum.  Þá er ekki verra að stærstu dagblöð landsins er nú stjórnað og stýrt af frægustu hrunbræðrum landsins.  Opinberlega eru þessir hrunbræður ekki vinir en bak við tjöldin standa reglubræður saman enda hafa þeir nú sameiginlegra hagsmuna að gæta.  Þar með er tryggt að engin raunveruleg gagnrýni verður leyfð á þá sem bera ábyrgð á hruninu.

Mikið held ég að Jóni Ásgeiri hafi létt þegar Davíð var skipaður ritstjóri Moggans.