En er 150 ma. kr. rétt tala?

Hvaða forsendur liggja á bak við ríkissjóðshalla upp á 150 ma. kr?  Ekki veit ég til þess að óháð stofnun hafi samþykkt þessa tölu.  Hvað ef hallinn verður 180 ma. eða 200 ma. kr.? 

Hver eru vaxtakjör íslenska ríkisins?  Hvað gerist ef LIBOR vextir hækka erlendis vegna mikils ríkishalla hjá öðrum þjóðum og aukinni eftirspurn eftir fjármagni? Hver verður þá vaxtabyrgði ríkisins? 

Íslenska ríkið ætlar að ná sínum halla niður um 13% af þjóðartekjum á 3 árum.  Írar ætla að ná sínum halla niður um 10% á 4 árum.  Írar hafa þegar tilkynnt neyðarfjárlög til að ráðast á þennan vanda.  En hér gerast hlutirnir seint og hægt.

Því lengra sem beðið er með aðgerðir því erfiðara verðu þetta fyrir þjóðina. 

PS.  Ætli það sé ekki verið að bíða eftir "myndarlegri" vaxtalækkun til að sykurhúða aðgerðirnar pínulítið.  Vaxtalækkun er auðvita nauðsynleg til að mynda svigrúm fyrir aukna skattheimtu á heimilin í landinu.

Mikil þrautaganga framundan

Athugasemdir

[Friðrik Hansen Guðmundsson, 11.5.2009 kl. 12:44]

Það eru allar líkur á að þetta sé skot í myrkri. Nú þegar rúmir 4 mánuðir eru liðnir af árinu er mjög erfitt að gera áætlanir. Sérstaklega er hætta á að tekjuhlið áætlunarinnar sé mikill óvissu háð. Virðisaukaskattur, tollar, fjármagnstekjur og stimpilgjöld hafa minkað verulega. Fyrirséður er áframhaldandi samdráttur þessara tekjustofna.

[. (IP-tala skráð) 11.5.2009 kl. 14:33]

"Vaxtalækkun er auðvita nauðsynleg til að mynda svigrúm fyrir aukna skattheimtu á heimilin í landinu." Andri, ég spyr af ég veit ekki, en virkar þetta svona, að þeir hafi þá skattahækkana svigrúm á fólkið?

EE elle

[Bjorn Kristinsson (IP-tala skráð) 11.5.2009 kl. 15:18]

Sæll Andri,

Bæti við þessum pósti hér í stað fyrri póst um um "...mælanleg markmið". Mig langar að koma að nokkrum atriðum varðandi stefnumótum sem almennt hefur verið ríkjandi hér á landi:

1) Setja sér fá en vel skilgreind markmið á auðskiljanlegan hátt. Hver er staðan í dag, hver á hún að verða eftir t.d. 2ár og hvernig á að nálgast markmiðið. Hverjar verða vörðurnar (milestones) á leiðinni.

2) Trúverðuleiki byggist á að upplýsingar séu settar rétt fram og sannleikurinn einnig. Það er hjálpar engum að matreiða rauntölur á rangan hátt. Ef magntölur t.d. útflutnings dragast saman bæði í EUR og MTn þá skiptir engu máli hver EURIKR krossinn er; útflutningstekjur okkar hafa dregist saman, við fáum minni gjaldeyri.

3) Við þurfum óháða aðila sem halda utan um lykilstærðir í hagkerfinu. Er ekki endilega viss um að hið opinbera sé besti aðilinn. Finnst t.d. mjög áhugavert framtak í DataMarket

http://datamarket.net/is/

Gríðalega áhugavert framtak. Þarna væri unnt að fá aðgang að "Gagnatorg um íslenskan efnahag". Tölurnar svart á hvítu án dulúðar. Við þurfum hins vegar að kenna almenningi almennt fjármálalæsi. Það er jafnmikilvægt og að kunna að lesa.

4) Skuldastaða og fjárþörf hins opinbera er nokkurn vegin þekkt. Þetta eiga fjölmiðlar að vita. Heildar erlendar skuldbingingar íslenska þjóðarbúsins er um 3.000 milljarðar IKR. Þetta eru vaxtaberandi skuldir (hið opinbera, fyrirtæki og einstaklingar). Á móti koma eignir þannig að nettóstaðan er um 1.600 milljarðar IKR til meðallangs tíma hvað svo sem það tegist langt. Það breytir því hins vegar ekki að fyrri talan er það sem borga þarf af er fyrri talan. Ef við gerum ráð fyrir því að meðalvaxtakostnaður sé um 3% þá er vaxtakostnaðurinn um 150 milljarðar IKR á ári. Við þetta bætist síðan afborgunin.

Til samanburðar eru útflutningstekjur Íslands á bilinu 4-500 milljarðar. Þessi staðreynd segir allt.

Það þarf að skera niður skuldahalann. Við getum ekki borgað þetta. Raunhæft er að áætla að erlendar fjárskuldbindingar okkar geti vart verið meiri en 3-400 milljarðar.

[Hörður Valdimarsson, 11.5.2009 kl. 18:34]

Sæll Andri þú skrifar

"

Hvað gerist ef LIBOR vextir hækka erlendis vegna mikils ríkishalla hjá öðrum þjóðum og aukinni eftirspurn eftir fjármagni

"

Þetta er nefnilega það sem ég hef alltaf verið að benda á. Vextir geta verið komnir í hæðstu hæðir þegar á næsta ári þó svo að við höfum nánast verðhjöðnun í dag. Ég hef þá trú að við höfum komið í veg fyrir algert hrun kerfisins en það er ekkert í spilunum sem bendir á hagvöxt á næstu árum. Til þess eru:

1. Heimili almennt á vesturlöndum of skuldsett.
2. Ríkissjóðir um allan heim verða reknir með miklum halla vegna björgun bankakerfis.
3. Hverjir verða til að fjármagna reikninginn.....Kínverjar ekkert of áfjáðir lengur til að gera það eru hræddir um dollar.
4. Saxobanki og aðrir segja að það eigi eftir að fjármagna a.m.k. jafn mikla upphæð í eitruðum vafningum.
5. Öll þessi prentun á peningum leiðir að lokum til verðbólgu þ.e. þá verðbólga og stöðnun sem er það versta.........
6. Vesturlönd hafa flutt út verðbólgu seinustu 20 ár við komum til með að flytja þessa verðbólgu inn aftur með styrkingu kínverska gjaldmiðilsins.

Vill meina að ástandið framundan sé ekki bjart. Er þess vegna á móti því að ganga í ESB. Við eigum að gera ísland að matarkistu og nota orku landsins í þvi skini en ekki að framleiða ál. Lissabon samningur esb gerir sambandinu kleift að ihlutast í orkulindir aðildarríkja. Ég vil meina að það verði barist um braðið í framtíðinni í orðsins fyllstu meiningu.