Eignarrétturinn er friðhelgur

72. grein íslensku stjórnarskrárinnar segir svo:

Eignarrétturinn er friðhelgur. Engan má skylda til að láta af hendi eign sína nema almenningsþörf krefji. Þarf til þess lagafyrirmæli og komi fullt verð fyrir.

Erlendir kröfuhafar lánuðu sínar eignir til íslenskur bankanna í góðri trú.  Sú krafa, sem kemur oft fram hér á blogginu, að lánadrottnar og skuldarar eiga að sitja við sama borð er skiljanleg en á sér enga stoð í stjórnarskrá landsins.  Svo lengi sem Ísland er réttarríki í alþjóðasamfélaginu er lagaleg staða lánadrottna mun betur tryggð en skuldara.

Hér er ekki aðeins við bankanna og þeirra stjórnendur að saka, Alþingi ber líka sína ábyrgð.  Íslensk neytendalög sem eiga að vernda borgarana í þeirra notkun á fjármálaþjónustu er vægast sagt á steinaldarstigi hér á landi sérstaklega miðað við löggjöf í nágrannalöndunum. 

Þar er Ísland ekki eitt af Norðurlöndunum.

Tafir á viðræðum um eignaskiptingu gömlu bankanna

Athugasemdir

[EE elle (IP-tala skráð) 13.5.2009 kl. 22:19]

Ekki er ég hissa að við skulum vera langt aftur í fornöld í neytendavernd miðað við Norðurlöndin.